Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

Kochając nie myśli się, by coś zachować dla siebie.

Każda kobieta zasługuje na kogoś, kto nazwie ją swoim skarbem, kto ją pocałuje, zatrzyma, nie pozwoli odejść, nie będzie jej oszukiwać, otrze łzy, kiedy płacze. Na kogoś, kto nie da jej powodów do zazdrości, ale sprawi, że to inne kobiety będą zazdrościć

Miłości nie można sobie zaskarbić ani jej tanio lub drogo za bajońską sumę kupić, nabyć na własność, zamknąć pod kluczem. Miłość nie jest czyjaś. Miłość nie potrzebuje zapewnień o lojalności, wierności, wzajemności

Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego