Najmniej odporni jesteśmy na ciosy tych, których kochamy.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień przypadający na jednego człowieka. Podobno dostajemy ich tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć

Ludzie, których kochamy, powinni umierać razem ze swoimi rzeczami…

"Życie szybko może człowieka złamać. Czasami nie da się uniknąć ciosów. Po prostu musimy stawić im czoła. Ale one bez wątpienia bolą."