Kiedy człowiek cierpi, ucieka w głąb siebie.

Dopiero późną nocą, przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.

Możesz mi robić, co chcesz, tylko nie rań mi serca. Do tej pory wiele przecierpiałam,już więcej nie chcę. Chcę być szczęśliwa.

Co wolisz? Poczuć coś pięknego chociaż przez chwilę, sekundę? Przez jeden moment, ułamek? Czy nie poczuć tego wcale? Ja wybieram to pierwsze. Choćby potem miała mnie miażdżyć tęsknota.