Za mało rozmawiamy.

Może nie jestem wart.

Kiedy przyjdzie taki dzień że\r\nZapragnę ostatecznie odejść \r\nProszę nie bądź zła, nie oceniaj mnie.\r\nI tak nigdy nie zrozumiesz jak\r\nPoskładałaś w całość moje serce\r\nI rozbiłaś na jeszcze mniejsze kawałki.\r\nDałaś namiastkę MIŁOŚCI\r\nWiedząc że poszedł bym z Tobą \r\nNa koniec świata, po dni kres\r\nAbyś tylko była, abyś tylko kochała mnie.

Choć nie jesteśmy już razem\r\nJa nadal marzę i wierzę że \r\nSpełnią się nasze marzenia, nasz sen,\r\nWalczę o to codziennie, choć mòj świat \r\nUpadł, a ja skąpany jestem w łzach,\r\nTrwam, walczę, wylewam łzy aby\r\nZbudować na gruzach SZCZĘŚCIE\r\nAby KOCHAĆ i KOCHANYM być.

Z życiem w gruzach, ubrany w smutek\r\nWe łzach skąpany, rozbity na kawałki\r\nZagubiony w myślach, szukając odpowiedzi,\r\n„Co ze mną jest nie tak?”\r\nPrzecież otwarte mam serce,\r\nPotrafię „KOCHAĆ”, szanować,\r\nTroszczyć się, dbać…\r\nDlaczego więc życie, doświadcza tak?\r\nZgubiłem się, więc może lepiej będzie\r\nPoddać się.