Jeszcze dzień...

Ostudzę dziś emocje\r\nUcieknę od uczuć\r\nKtóre spychają w otchłań\r\nIle można obiecywać sobie, że\r\nCoś się zmieni, będzie dobrze, że\r\nKTOŚ cię zechce, KTOŚ doceni.\r\nPora rozsądkowi dać dojść do głosu\r\nNie pomożesz PRZEZNACZENIU zbudować\r\nMostu do serca KOGOŚ kogo KOCHASZ.\r\nCzas pogodzić się z tym że\r\nONA nigdy z tobą nie będzie\r\nNigdy nie będzie twoja.

Jak osłonić serce, przed zranienie?\r\nJak wyrzucić z myśli kogoś\r\nKogo tym zranionym sercem kochasz?\r\nJak zaprzestać myśleć o kimś\r\nKto jest całym światem?\r\nJak przejść z marzeń do rzeczywistości,\r\nGdy ktoś w marzeniach stale gości?\r\nJak ma wròcić ktoś do życia, gdy już nie ma serca?\r\nJak przywròcić chęć do życia,\r\nGdy już wszystko jest stracone?\r\nKiedy każdej nocy \r\nBoisz się czy dotrwasz świtu.\r\nPo co chcieć jeszcze istnieć \r\nKiedy nie masz sensu życia?

Chciałem.

Człowiek – musi sięgnąć bruku aby zobaczyć\r\nKTO – pomoże z niego wstać.\r\nCzłowiek – musi przeszłość za sobą spalić\r\nAby jak „Feniks” z popiołu się odrodzić.\r\nCzłowiek – musi dotknąć dna, aby odbić się\r\nOd niego, i do realizacji marzeń gnać.\r\nCzłowiek – musi zrobić wszystko dziś,\r\nJutra może już nie być, a do przeżycia\r\nTylko jedno życie ma, tylko raz.